Ιταλικές Άλπεις – Δολομίτες

20/06/2017

Ένας Μοτοσυκλετιστικός Παράδεισος

Το περσινό καλοκαίρι κάπου στα τέλη Ιουνίου του 2017, με βρήκε στους πρόποδες των ιταλικών Άλπεων έχοντας μπροστά σχεδόν μια ολόκληρη βδομάδα να να οδηγήσω στους περίφημους δρόμους , στα ατέλειωτα πάσα, στις κορυφές των βουνών που αγγίζουν ουρανό.

Δεν είναι τυχαίο που κάθε καλοκαίρι οι δρόμοι αυτοί γεμίζουν με τον ήχο και το λάστιχο χιλιάδων μοτοσυκλετιστών. Μια πανδαισία χρωμάτων από τα καταπράσινα δάση έως τις χιονισμένες κορυφές .

Οι Άλπεις είναι ο κυριότερος ορεινός όγκος της Ευρώπης, με ατελείωτα οδικά περάσματα και εθνικούς δρυμούς . Η οροσειρά των Άλπεων έχει ως κέντρο την χωρά της Ελβετίας και απλώνεται σε ακόμη 4 χώρες (Ιταλία ,Αυστρία , Γερμανία, Γαλλία ). Το ιταλικό κομμάτι όμως είναι το πιο καθαρό μοτοσυκλετιστικό.

Μπήκα στην χώρα από την Σλοβενία με πρώτη στάση το εθνικό πάρκο Tre Cime, και την Cortina D’ Ampezzo, και αμέσως με προϊδέασε για αυτό που θα ζούσα τις επόμενες μέρες . Εικόνες μαγικές , και χαραγμένες μέσα , που όσες μέρες και να περάσουν είναι σαν να τις έζησα εχθές . Το φυσικό τοπίο σε αποζημιώνει απίστευτα, λευκές βραχώδεις πλαγιές, λαξευμένες από τους παγετώνες εκατομμύρια χρόνια πριν , και κοιλάδες πράσινες μέχρι εκεί που χάνετε το μάτι σου. Οι Δολομίτες να στέκουν γύρω μου παντού και εγώ να οδηγώ , να χορεύω με συντροφιά την μηχανή μου.

Dolomites

Στο κέντρο λοιπόν των Δολομιτών βρίσκεται η Cortina, η οποία αποτελεί την πιο διάσημη επιλογή των Ιταλών για χειμερινό τουρισμό μιας και είναι η κωμόπολη που βρίσκεται στους πρόποδες από τα πιο εντυπωσιακά και γνωστά Ιταλικά Θέρετρα για σκι, με διοργανώσεις παγκόσμιων πρωταθλημάτων και χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.

Όλη τη περιοχή της Βόρειο-ανατολικής Ιταλίας είναι εμφανώς επηρεασμένη από το Αυστριακό Τυρόλο . Στην αρχιτεκτονική των κτιρίων τους ,στα φαγητά ακόμη και στην γλώσσα. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Cortina, μαζί με άλλες επαρχίες της βορειοανατολικής Ιταλίας, ανήκαν επί μακρόν στην Αυστροουγγαρία, ενώ επεστράφησαν στην Ιταλία μόλις το 1920.

Οι διανυκτερεύσεις μου έγιναν στην Cortina , στο Bolzano , στο Falcade , και στο Malles Venosta. Όλες έγιναν σε αυτό το κομμάτι της Ιταλίας γιατί ήθελα να γευτώ όσο περισσότερο μπορούσα αυτήν την περιοχή του Ιταλικού Τυρόλου. Και ήταν αυτό που έκανα. Κάθε μέρα που περνούσε γέμισα με χιλιόμετρα την μηχανή , με αυτοκόλλητα τις βαλίτσες και με τεράστιο χαμόγελο σε μένα. 19 Ιταλικά Αλπικά Πάσα για την ακρίβεια, το ένα καλύτερο από το άλλο , να μην χορταίνω να στρίβω με την μηχανή μου σε δρόμους βγαλμένους από πίστα Moto GP.

Τέλη Ιουνίου και η θερμοκρασία κάθε μέρα ιδανική , κοντά στους 22 βαθμούς , με ηλιοφάνεια και ο ήλιος να μην δύει μέχρι τις 9 το βράδυ. Δεν πίστευα αυτό που ζούσα. Όσο και να ακούς για αυτά τα πάσα , είναι κάτι ξεχωριστό . Δρόμοι φιδάκια που σκαρφαλώνουν από τα 800-1000 μετρά μέσα σε λίγα χιλιόμετρα πάνω από 2000 μετρά υψόμετρο. Με άσφαλτο που σε κάνει να νιώθεις ότι μπορείς να πιέσεις το μηχανάκι σου όσο εσύ έχεις το θάρρος και το θράσος. Και παντού άλλους μηχανόβιους που έρχονται και αυτοί να ζήσουν αυτή την πανδαισία δρόμων και τοπίων, πρόθυμοι να συζητήσουν και να οδηγήσουν να γνωριστούν μαζί σου, για να έχουν να μοιραστούν προτάσεις και να δεχτούν τις δικές σου.

Γύρω από την Cortina , έκανα τον κύκλο του Piz Boe, με τα πιο διάσημα πασα του , όπως το Passo Pordoi, το Passo Gardena, το Passo Campolongo και το Sella . Μπορώ να πω με σιγουριά, ότι αυτός ο κύκλος είναι κάτι που πρέπει να κάνει κάποιος οπωσδήποτε εάν βρεθεί στην περιοχή. Οδήγησα και το νότιο κομμάτι της περιοχής προς την περιοχή του Marmolada , παγετώνα και υψηλότερης κορυφής στην περιοχή των Δολομιτών. Και περάσματα όπως το Rolle το Valparola το Fedaia και αλλά. Αυτό όμως που χαρακτηκέ μέσα μου ως πιο γεμάτη ανάμνηση είναι το Passo di Giau. Ίσως ο πιο εντυπωσιακός δρόμος σε συνδυασμό τοπίου και ποιότητας ασφάλτου που είχα οδηγήσει μέχρι τότε στην ζωή μου .

Trento – Bolzano

Το Bolzano βρίσκεται σε υψόμετρο 264 μ. στο ανατολικό τμήμα μιας μεγάλης κοιλάδα του Τυρόλου, και περιτριγυρίζεται από ατέλειωτους αμπελώνες. Είναι μια από τις σημαντικότερες πόλεις της περιοχής τόσο σε οικονομικό, πολιτιστικό, καλλιτεχνικό όσο και σε τουριστικό επίπεδο. Με βάση το Bolzano εξερεύνησα για 2 μέρες όλη την περιοχή του Trento.

Η επαρχεία του Trento , είναι από τις ομορφότερες της Βόρειας Ιταλίας και βρίσκεται στους πρόποδες των Άλπεων με συνδυασμό υψηλών ορεινών όγκων και πυκνών δασών και γραφικά χωριά σε οποία πλαγία και να κοιτάξεις. Στο ταξίδι μου ήξερα ακριβώς τι ήθελα να δω, και έτσι κινήθηκα μόνο σε επαρχιακό ορεινό δίκτυο.

Μέσα από τις ατελείωτες διαδρομές που έκανα σε αυτήν την περιοχή, δυο είναι αυτές που ξεχώρισα με μεγάλη διάφορα. Το Passo Manghen και το Passo Gavia.

Το πρώτο (Passo Manghen) ξεκινάει από το Telve και καταλήγει στο Cavalese. Το υψόμετρο που φτάνει δεν είναι τόσο ψηλό(2.047 μ.) σε σχέση με αλλά περάσματα αλλά το τοπίο και το σκηνικό της φύσης είναι απλά μαγικό. Ένα από τα πλεονεκτήματα όταν ταξιδεύεις χωρίς χρονικό περιορισμό είναι να ανακαλύπτεις τέτοιους δρόμους. Που δεν είναι σε κάθε τουριστικό οδηγό. Σε κάποιο σημείο αφού, πίστευα πως είχα χαθεί , γιατί το πλάτος του δρόμου δεν ξεπερνούσε τα 5 μετρά! 42 χιλιόμετρα οδηγικής απόλαυσης. Και σύνολο κίνησης άλλα 20 με 30 μηχανάκια. Ούτε ένα αυτοκίνητο , εκεί ξέρεις και συνειδητοποιείς ότι έχεις πάρει τον σωστό δρόμο.

Το δεύτερο (Passo Gavia), ξεκινάει από το Ponte di Legno και καταλήγει στο Bormio. Ένα ξεχωριστό και μοναδικό πέρασμα στις Άλπεις, καμιά σχέση με κάποιο άλλο. Στενό με απότομες χαράδρες να δεσπόζουν δίπλα σου την ώρα που το διασχίσεις. Το πιο επικίνδυνο πέρασμα στις Ιταλικές Άλπεις , με κακό οδόστρωμα μιας και δεν μπορούν εύκολα να έχουν πρόσβαση για να το συντηρούν οι αρχές, λόγου το ότι την μεγαλύτερη περίοδο του χρόνου καλύπτεται από χιόνι και από κατολισθήσεις βράχων. Το υψόμετρο του δρόμου φτάνει στα 2.652 μέτρα και είναι πραγματικά άκρως εντυπωσιακό. Στην κορυφή του μπορείς να θαυμάσεις και τις 2 αλπικές λίμνες (Lago Nero και Lago Bianco).

Passo dello Stelvio

Τελευταίο πέρασμα για μένα στις Ιταλικές Άλπεις είχα αφήσει το διάσημο Stelvio Pass. Όσες φωτογραφίες και να δεις όσα και να έχεις ακούσει , τίποτα δεν συγκρίνεται όταν θα δεις με τα μάτια σου αυτήν την κορδέλα δρόμου. Είναι σαν να την πέταξε ο θεός και να έκατσε έτσι εκεί , απλά και μόνο για να είναι από τους καλύτερους δρόμους σε ολόκληρο τον κόσμο. Το δέος που ένιωσα όταν αντίκρισα το κατέβασμα από το Albergo Tibet για την κοιλάδα του Malles Venosta, δεν μπορώ να το περιγράψω. Γέμισα με ικανοποίηση τον εαυτό μου , που κατάφερα κάτι που είχα ονειρευτεί να οδηγήσω, να γίνεται πραγματικότητα.

Το υψόμετρο του φτάνει στα 2.757 μέτρα και χτίστηκε από την Αυστριακή Αυτοκρατορία στις αρχές του 19ου αιώνα, και το τελικό στάδιο έγινε κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου για να εξυπηρετήσει κινήσεις στρατευμάτων. Από τότε αποτελεί το υψηλότερο πέρασμα των Ιταλικών Άλπεων και το πιο πολυδιαφημισμένο για τουριστικούς λόγους και όχι άδικα. Ακριβώς στην κορυφή του τα γεωγραφικά ελβετικά σύνορα απέχουν μόλις 300 μέτρα από τον δρόμο.

Είχα προγραμματίσει να περάσω το Stelvio , καθημερινή διότι ήξερα ότι τα Σαββατοκύριακα λόγω τουριστικών λεωφορείων και κινήσεις αυτοκινήτων είναι σχεδόν αδύνατό να το ευχαριστηθείς. Και αυτό έκανα. Μάλιστα καθυστέρησα όσο περισσότερο μπορούσα στο Bormio, για να είναι απόγευμα και δεν το μετάνιωσα ούτε λεπτό. Πέτυχα ένα Stelvio, άδειο να το τρέξω, να το απολαύσω όπως ακριβώς μου το είχαν περιγράψει.

Οι Ιταλικές Άλπεις έκλειναν για αυτό το ταξίδι μου με το καλύτερο κομμάτι τους και με την σιγουριά ότι θα με ξαναδούν κάποια στιγμή στο μέλλον . Ανεπιφύλακτα θα το πρότεινα σε οποιονδήποτε καβαλάει μηχανή, ότι είδους να είναι αυτή, να βάλει στο πρόγραμμα αυτόν τον προορισμό γιατί σίγουρα δεν θα απογοητεύει με τις αναμνήσεις που θα γυρίσει.