Ερημωμένα χωριά εκεί στο Τριεθνές. Λίμνες Πρεσπών.

17/03/2018 

 

Τόσο καιρό γυρνάει μέσα μου η σκέψη για αυτήν την άκρη της χώρας μας, πώς είναι , τι ομορφιά έχει εκεί, πως είναι οι άνθρωποι που ζουν σε εκείνο το σημείο της χώρας μας? Όλο και τριγυρνούσε αυτή η σκέψη μες στο μυαλό μου.
Οι Πρεσπές αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα οικοσυστήματα στην χώρα μας και στα Βαλκάνια είχε ήδη ανακηρυχθεί ως ο «Εθνικός Δρυμός Πρεσπών» από το 1974.
Η Μεγάλη Πρέσπα, η μεγαλύτερη λίμνη των Βαλκανίων, βρίσκεται σε υψόμετρο 853 μ., έχει μέγιστο βάθος 50 μ. Το σημείο είναι γνωστό και ως τριεθνές, αφού το 22% ανήκει στην Ελλάδα, το 60% στα Σκόπια και το 18% στην Αλβανία.
Έτσι λοιπόν η πρώτη βόλτα για το 2018 για μένα ήταν προκαθορισμένη. Ένα ξαφνικό ρεπό από το σκι, και έτοιμος να φύγω. Με την μόνη διαφορά ότι αυτή την φορά θα ήμουν δικάβαλος. Μέχρι στιγμής δεν έχω ταξιδέψει-βολτάρει πότε με συνεπιβάτη, και πολλές φορές και τελείως μόνος μου. Πάντα απολάμβανα την «μοναξιά μου». Η κοπέλια μου όμως ήθελε να δει πως είναι αυτό το συναίσθημα της μηχανής , της ελευθερίας , της απόλαυσης μιας διαδρομής, της γεύσης και της αίσθησης ότι και να συμβαίνει γύρω σου να το αισθάνεσαι 10 φορές περισσότερο , από ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο.

Έτσι λοιπόν η απόφαση δεν χρειάστηκε ούτε 5 λεπτά για να παρθεί, ο προορισμός είχε κλειδώσει και Σάββατο μεσημέρι ξεκινήσαμε για να πάρουμε μια γεύση από εκείνη την γωνία της Ελλάδος μας.

Και πραγματικά μας αποζημίωσε απίστευτα!

 

 

Πρώτη φορά ταξίδι διπλός λοιπόν , και θέλω να αποφύγω την εθνική όσο γίνεται!
Φεύγουμε μεσημεράκι από την Θεσσαλονίκη λοιπόν , με καινούργιο κρανακι και ενδοεπικοινωνία, έτοιμοι για καινούργιες περιπέτειες

Η άνοιξη έχει βάλει τα καλά της πλέον, και οι μυρωδιές και τα χρώματα παντού στον μακεδονικό κάμπο μέχρι την Έδεσσα .

 

 

Η διαδρομή συνεχίζεται για Φλώρινα από το πέρασμα από Αγιο Αθανάσιο – Κέλλη – Βεύη !

Μια πολύ ωραία στριφτερη ορεινή διαδρομή και στα πρώτα πλαγιάσματα του GS , έχουμε μόνο χαμόγελα! 

Συχνές στάσεις για φώτο ! Για να συνηθίζουμε και για να δικαιολογήσουμε κάτι ιντερνετικα σεμινάρια φωτογραφίας!!

Συνέχεια λοιπόν και μετά από κυριολεκτικά ιστιοπλοϊκές τεχνικές για να μην το GS σε ευθεία πορεία , μιας και ο άνεμος έξω από την Φλώρινα πλησίαζε τα 7 μποφόρ, ανέβασμα για Βίγλα, και το χιονοδρομικό κέντρο του Πισοδερίου.

Στάση για καφεδάκι και χάζi στα τελευταία χιόνια της χρονιάς !

Συνεχίζουμε λοιπόν , και αφού κατεβαίνουνε από Πισοδέρι για Ανταρτικό , μετά λίγα χιλιόμετρα προβάλει στο βάθος η θέα της μικρής Πρέσπας.

Θα διανυκτερεύαμε στον Αγιο Γερμανό , στο μεγαλύτερο χωρίο στην κοινότητα των Πρεσπών.
Τα τελευταία χιλιόμετρα της διαδρομής γινόταν με την μικρή λίμνη στο πλάι μας και απίστευτης ομορφιάς τοπίο να κλείνει την ήμερα μας!

Στο δρόμο μέχρι εκεί ερημιά, ερειπωμένα σπίτια, εγκαταλελειμμένες μονάδες ξενοδοχείων, κρατικών πλαζ της λίμνης, οικισμοί που περάσαμε από μέσα, και δεν είδαμε ούτε έναν κάτοικο στο μπαλκόνι του σπιτιού. Μονό μια ευθεία και το τοπίο να μας κάνει συντροφιά. Νόμιζα σε κάποιο σημείο ότι ήμουν πρωταγωνιστής σε κάποια ταινία ερημίας. Όταν φτάσαμε στον Αγιο Γερμανό, η κατάσταση ήταν η ίδια. Η πλατεία του χωρίου άδειά, και ταυτόχρονα τόσο όμορφη.
Αφήνουμε πράγματα λοιπόν σε έναν εξαιρετικό ξενώνα, και σχετικά φτηνό για τις παροχές του, και αρχίζουμε να περπατήσουμε και να χαθούμε μέσα σε αυτό το χωριό. Που κάποτε ήταν κεφαλοχώρι της περιοχής και τώρα ζουν πλέον περίπου 60 μόνιμοι κάτοικοι μόνο.Ίσως και εδώ είναι το καλύτερο μέρος ενός ταξιδιού. Είτε μικρού , είτε μεγάλου. Οι κουβέντες που θα πεις στο καφενείο του χωριού με τους ντόπιους, οι ιστορίες που θα ακούσεις, η κούραση στο βλέμμα τους, η απόλαυση να συζητήσουν με κάποιον ξένο, οι κουβέντες που δεν γράφτηκαν σε καμιά action cam, οι στιγμές που δεν πιάστηκαν σε καμιά φωτογραφική.

Ξημέρωμα Κυριακής, και ο καιρός ήταν μαζί μας. Η βροχή σταμάτησε στις 9 και είχαμε τις ιδανικές θερμοκρασίες για να απολαύσουμε την βόλτα και τον σύμπλεγμα αυτό της φύσης. Δεν θελω να γράψω πολλά και να κουράσω. Άλλα οι Πρεσπες είναι ενα μαγικό μέρος, που γρήγορα καταλάβαμε ότι δεν έφτανε ένα πρωινό Κυριακής για να τις απολαύσουμε.

Ξεκίνημα με μια βόλτα γύρω από το χωριό του Γερμανού και μετά επίσκεψη στο νησάκι της μικρής Πρέσπας, Άγιο Αχίλλειο.

Άγιος Αχίλλειος

Βάρκες σταματημένες και ψαράδες που δεν βγαίνουν πια! Μια εικόνα ερημίας , περιμένοντας απλά τα κυριακάτικα τουριστικά λεωφορεία για να πάρουν ζωή λίγο αυτά τα μέρη. Ο χρόνος ένιωθες παντού γύρω σου ότι κυλάει πολύ πιο αργά.

Και αφού κάναμε και την χωματάδα μας  , καταλήξαμε για καφεδάκι στους Ψαράδες με θέα την Μεγάλη Πρέσπα.

Εκεί απολαύσαμε τον ελληνικό μας και ξεκινήσαμε τον δρόμο της επιστροφής, με μια στάση στην υπέροχη πόλη της Καστοριάς για φαγητό.

Πρώτο ταξιδάκι διπλός, και μπορώ να πω πως το μόνο κακό είναι η προσμονή της για το επόμενο. Είναι ωραίο συναίσθημα να μοιράζεσαι πράγματα που σου αρέσουν με τον άνθρωπό που είσαι.
Στα συν του ταξιδιού η ¨ ενδοεπεικοινωνια » , μεγάλη παρέα στην εθνική ειδικά.Όσο αναφορά την αίσθηση που μας άφησαν οι Πρέσπές , όσες φωτογραφίες και να βάλω, όσο ιστορικά στοιχειά, και να διαβάσετε, πρέπει να πάτε να τις δείτε από κοντά. Αυτη η αίσθηση της απομόνωσης και της ηρεμίας που σου δίνει αυτό το φυσικό τοπίο είναι μαγικό.

Έως την επόμενη φορά λοιπόν …..

Μονό χαμόγελα και προσμονή για βόλτες…