20/04/2019
Πάνε 7 μήνες σχεδόν που είχα να καβαλήσω την χοντρή μου , 7 μήνες με την καθημερινότητα να βαράει κόκκινο. Πολλές εκδρομικές προτάσεις από φόρουμ , παρέες, ράλυ και εκδηλώσεις για αυτό που τριήμερο που ερχόταν, αλλά μέσα μου ήξερα ότι κάποιες βόλτες τις χρωστάω στον εαυτό μου ,μαζί με ένα δυο άτομα , φίλους κολλητούς. Για να ζεις στιγμές όπως την επιστροφή με καταρρακτώδη βροχή και χιονόνερο, μήνα Απρίλιο στην Εθνική και μέγιστη ταχύτατα τα 80 χλμ/ωρα, για στιγμές όπως να πατάει μίζα ο τρίτος που σχεδιάσαμε την βόλτα στις 6 το απόγευμα από Τρίκαλα για να έρθει στην βόλτα με χαλάζι. Κώστας και Γιώργος 2 άτομα που δεν χρειάζεται να μιλάμε με τις ώρες για να συνεννοηθούμε μια ματιά και η απόφαση παίρνεται.
Ο προορισμός η ψυχική ηρεμία όπως θα έλεγε και κάποιος θρησκευόμενος, η οδική απόλαυση, χωρίς πρέπει και γιατί , χωρίς να βγαίνει κάποιος μπροστά και κάποιος τελευταίος , χωρίς δημόσιες σχέσεις και προσφορές , χωρίς αυτοκόλλητα και χωρίς μπλουζάκια.
Εύβοια λοιπόν, Γρίπονησι , Νεγρεπόντε , Αβαντίς η όπως αλλιώς έχει ονομαστεί κατά την διάρκεια της ιστορίας , αυτό το νησί που κείτεται εκεί στον κόλπο στην Στερεά Ελλάδα , σαν ένα κομμάτι παζλ που περιμένει υπομονετικά να το σπρώξει το Αιγαίο και να κουμπώσει στην υπόλοιπη Ελλάδα . Ένα κομμάτι παζλ που έλειπε από τον οδικό μου χάρτη της Ελλάδας , ένα κομμάτι που το ήθελα να το βρω να το ανακαλύψω.
Από τον Βορρά και το ακρωτήριο Αρτεμίσιο μέχρι το νοτιότερο κομμάτι το Κάβο Ντόρο και το ακρωτήριο Καφηρέας , ένα κομμάτι γης της πατρίδας μας , αφημένο στο έλεος του , εγκαταλελειμμένο από την ‘πρωτεύουσα του νομού του, Χαλκίδα , (προάστιο Αθηνών ) στην ερήμωση των δρόμων και των οικισμών του.
Η εικόνα της εγκατάλειψης παντού , στο ανατολικό κομμάτι του νησιού , που τα χωριά ενώνονται μόνο με χωματόδρομους που και τα κατσίκια δυσκολεύονται να περάσουν τον χειμώνα.
Χωριά ερημωμένα λόγω του άσχημου οδικού δικτύου που τα συνδέει με την Χαλκίδα αλλά και του δύσβατου όλου του νομού της Ευβοίας. Χωριά κλεισμένα πίσω από τον κόσμο, ξεχασμένα στο δικό τους ρυθμό. Μόλις τη δεκαετία του ΄90 συνδέθηκαν με το ηλεκτρικό δίκτυο και ζουν ακόμα μακριά από κάθε είδος σύγχρονης τεχνολογίας, σε έναν τόπο πεντακάθαρο, αγνό, αμόλυντο από κάθε είδους ρύπανση. Φαντάζει οξύμωρο, κι όμως σε ευθεία απόσταση απέχουν περίπου 80 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα.
Και από την άλλη η εκμετάλλευση της ομορφιάς αυτής της χώρας , από τεράστιους ξενοδοχειακούς οικισμούς , χαζεύοντας την δύση του ηλίου στον νότιο Ευβοιακό κόλπο,
Δεν πέρασαν 2 καλοκαίρια που καιγόταν το νησί , για εκτάσεις γης , εκεί στις κορυφές , εκεί που λυσσομανά το Αιγαίο με μελτέμια για να παράγει ‘καθαρή’ αιολική ενέργεια , εκτάσεις που πλέον δεν μπορείς να έχεις πρόσβαση. 3000 πουλιά σκοτώνονται κάθε χρόνο στην Ευρώπη από τα αιολικά πάρκα. Εάν γινόταν κάτι τέτοιο με καμία πετρελαϊκή εταιρεία θα βγαίναν όλοι και θα μιλούσαν για οικολογικές καταστροφές ανεκτίμητης αξίας .
Αλλά έτσι είναι ο άνθρωπός , αναπαράγει την είδηση που τον συμφέρει , τρέχει με το ρεύμα που πηγαίνει. Δεν τραβάει την κουρτίνα στα παρασκήνια ενός θέατρου αλλά χειροκροτεί μόνο το σανίδι. Τα καράβια λιμάνια θα πιάσουν και εμείς μικροί στην δύναμη της θάλασσας. Έχοντας κάνει τα ίδια λάθη εύχομαι μόνο ένα πράγμα ΄Εξερευνήστε και οδηγήστε τα όνειρα σας ‘ . Πάντε όπου σας δείχνει η πυξίδα σας !
Το βόρειο κομμάτι του νησιού πίστα ασφάλτινη να την ευχαριστήθεις όσο δεν πάει , από το πέταλο στο Πευκί και τους Παππάδες μέχρι και το ανέβασμα του Άγιου Γιάννη του Ρώσου στο Προκόπι.
Το κεντρικό κομμάτι με την Δίρφυ να στέκεται στα 1.743 μ. και εμάς να την χαζεύουμε από το καταφύγιο της Αγάλης.
Και το νότιο κομμάτι του νησιού που να είναι σαν να βρίσκεσαι στην πιο ακριανή βραχονησίδα του Αιγαίου.
Το Κάβο Ντόρο
Άγρια και επιβλητική ομορφιά δεσπόζει στο τοπίο του ακρωτηρίου που δείχνει εμφανή τα σημάδια της αέναης πάλης με τα φυσικά στοιχεία με τα λιγοστά δεντράκια λυγισμένα κάτω από τη συντριπτική δύναμη του ανέμου. Στην άκρη πάνω από το ακρωτήρι αγναντεύει το πέλαγος το εκκλησάκι του Άγιου Γρηγορίου και απέναντί του η βραχονησίδα Αράπης με τον φάρο του ακρωτηρίου. Η βραχονησίδα αυτή έχει ονομαστεί και «ξυλοφάγος», λόγω των αναρίθμητων ναυαγίων απάνω της.
Το θρυλικό ακρωτήριο Καφηρέας, που είναι ευρύτατα γνωστό με το όνομα Κάβο Ντόρο, που σημαίνει «το χρυσό ακρωτήρι» και που πήρε αυτό το όνομα από τα κοιτάσματα χρυσού κι αργύρου που είχαν ανακαλύψει εκεί . Το όνομά του είναι συνδεδεμένο από τα αρχαία κιόλας χρόνια με ένα πλήθος ναυαγίων αλλά και τις αγωνίες αμέτρητων ναυτικών κατά τη διέλευση ενώπιόν του. Οι λυσσαλέοι Βορειοανατολικοί άνεμοι που πνέουν στη περιοχή κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και που ωθούν τα καράβια προς την αιχμηρή αυτή προεξοχή το έχουν καταστήσει ως ένα από τα πιο επικίνδυνα ναυσιπλοϊκά σημεία.
Έπρεπε να διανύσουμε μια διαδρομή 60 χιλιομέτρων περίπου από την Κάρυστο για να προσεγγίσει κανείς το Ακρωτήρι. Τα 40 χιλιόμετρα είναι χωμάτινα και δύσκολα καθώς η διαδρομή χαρακτηρίζεται από τις πολλές στροφές, τα φαράγγια, τις ρεματιές που κόβουν το δρόμο και τους χειμερινούς μήνες δημιουργούν νεροφαγώματα.
Η λίμνη της Σέτας
Μια Δρακόλιμνη σχηματίζεται τις χρονιές με βαρύ χειμώνα σε ένα σημείο στην κεντρική Εύβοια , αναμεσά στο Ξεροβούνι και στην Κοτυλαία γύρω στα 1350μ. Μια εικόνα στο ιντερνέτ με έκανε να αρχίζω να ψάχνω για αυτήν. Την είχα σαν στόχο σε αυτό το οδοιπορικό στην Εύβοια μαζί με το Κάβο Ντορο.
Η συγκεκριμενη φωτο ειναι από το ιντερνετ
Πολλοί δρόμοι φτάνουν εκεί και κανένας ταυτόχρονα, σύμφωνα με το GPS. Έπρεπε να επιλέξουμε και πήραμε τον δρόμο από τα Μανίκια. Όνομα και πράγμα ! Τα βαρέα οχήματα τις πινακίδας είναι μάλλον τα Chinook που θα ερχόταν να μας μαζέψουν .
Μέχρι που φτάνεις για την περιπέτεια? Εμείς μέχρι το δεύτερο χιόνι σε γκρεμό 50 μέτρων !
Ο καιρός ήταν δύσκολος , κανονικός κυκλώνας ,δεν μας εμπόδισε να πραγματοποιήσουμε την πιο γεμάτη εκδρομή μέχρι τώρα όμως ,για το έτος γιατί η χρονιά τώρα άρχισε για μένα . Βγείτε εκεί έξω και εκτεθείτε στον καιρό, στις καταστάσεις και σε ότι φέρνει η ζωή , πάντα στο τέλος τα χαμόγελα θα θυμάστε και τις εικόνες που σε γεμίζουν χαρά .
Τρείς μέρες στην Εύβοια μας άφησαν όλα αυτά τα συναισθήματα .
Εικόνες γεμάτες παραλίες, βουνά, πλαγίες και δρόμους και νυχτερινή οδήγηση !!!
Ότι και να κάνουμε η άνοιξη ήρθε ……
Μέχρι την επόμενη με χάρτες, gps, κινητά, πυξίδες
Where the pin Shows 
Σχολιάστε