Ευρυτανία , οι Ελληνικές Άλπεις

01/05/2019

 

Κάπου στο κέντρο της Ελλάδος , όπως λεν οι ντόπιοι υπάρχει ένα νησί , διαφορετικό από όλα τα άλλα , ένα νησί , ενός νόμος που δεν βρέχεται από θάλασσα, το Καρπενήσι. Ο νομός Ευρυτανίας είναι ο πιο ορεινός νομός της Ελλάδας και συνορεύει με τους νομούς Αιτωλοακαρνανίας, Καρδίτσας και Φθιώτιδας. Ο νομός Ευρυτανίας βυθισμένος στα έλατα, διαθέτει πολλά τοπία απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς και αποτελεί ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις της φύσης και των σπορ. Οι καταπράσινες πλαγιές το καλοκαίρι, και το αλπικό τοπίο το χειμώνα συνθέτουν ένα μαγευτικό σκηνικό.

 

 

 

Κάπου την άνοιξη του 18, είχα ξανά διασχίσει τον νόμο , από μόνο χωμάτινα πέρασμα με μεγάλη παρέα, δύσκολα περάσματα όπως την Κοκκάλια – Σαραντινία , την Νιάλα , την καλιακούδα και το Πάντα Βρέχει. Μέρη μαγικά που θέλει κουράγιο και ιδρώτα για να δεις και να τα οδηγήσεις. Κορυφογραμμές στο τέλος της Πίνδου με θέα πέρα από αυτόν τον κόσμο.

Μέρη ιστορικά , ξεχασμένα από τα υπόλοιπα μνημεία της χώρας , όπως στην θέση Κοκκάλια το 279 π.Χ. έγινε μία ιστορική μάχη ανάμεσα στους Αιτωλούς και τους Ευρυτάνες εναντίον των Γαλατών η έκβαση της οποίας υπήρξε καθοριστική για τον νικητήριο αγώνα των Ελλήνων εναντίων των επίδοξων κατακτητών.

Όπως η Νιάλα που σε ένα χιονισμένο βράδυ του 1947 , στρατιώτες  και μονάδες ανταρτών του ΔΣΕ κατά την διάρκεια ενός εμφύλιο της πατρίδας μας , συμφιλιώθηκαν για λίγες ώρες.  Στρατιώτες του Εθνικού Στρατού και στρατιώτες του Δημοκρατικού Στρατού έδωσαν τα χέρια. Χαμογέλασαν. Άφησαν στην άκρη τις μεγάλες διαφορές τους και σαν παλιοί φίλοι βολεύτηκαν στα αντίσκηνα μοιράζοντας μεταξύ τους κουβέρτες, κονιάκ, σταφίδες, ψωμί.

 

 

 

 

 

 

Άγραφα

Έτσι λοιπόν , ήθελα να ξανά δω αυτά τα μέρη πιο χαλαρά , με ασφάλτινα και χωμάτινα κομμάτια του νομού . Την Πρωτομαγιά του 2019 , ξεκινήσαμε για την Ευρυτανία , για τρεις μέρες. Μπήκαμε στον νόμο από την περιοχή των Τρικάλων – Καρδίτσας μέσω των χωριό Τροβάτο – Βραγγιανών για να φτάσουμε στα ιστορικά Άγραφα. Μια πανέμορφη χωμάτινη διαδρομή μέσα στα έλατα και τον ποταμό Αγραφιώτη.

 

 

 

 

 

 

Είναι η πιο δύσβατη περιοχή της Ελλάδας, καθώς οι πολυάριθμες πανύψηλες βουνοκορυφές και οι βαθείς χαράδρες καθιστούν τις συγκοινωνίες δύσκολες. Γι’ αυτό τον λόγο ελάχιστο τμήμα του οδικού δικτύου της περιοχής είναι ασφαλτοστρωμένο, ενώ ακόμα χρησιμοποιούνται από τους κατοίκους παλιά μονοπάτια και γεφύρια. Το ονομαστό χωριό χτισμένο σε υψόμετρο 880μ. , με πλήθος από ιστορικά αξιοθέατα και απεριόριστες φυσικές ομορφιές, είναι το πιο πολυτραγουδισμένο χωριό της Ρούμελης. Από τα Άγραφα καταγόταν και ο οπλαρχηγός της ελληνικής επανάστασης του 1821, Γεώργιος Καραϊσκάκης.  Τα Άγραφα υπήρξαν από τις πρώτες ελεύθερες περιοχές της Ελλάδας. Κατα την διάρκεια του Β παγκοσμίου το χωριό κάηκε ολόκληρο από τους Ιταλούς το 1941, καταστρέφοντας τα περισσότερα παραδοσιακά νεόχτιστα σπίτια.

Εμείς μείναμε ένα βράδυ εκεί , συζητήσαμε , ακούσαμε ιστορίες από τους κατοίκους, τις δυσκολίες και καθημερινότητα , όταν περνούν οι τουριστικές περιόδους και μένουν ελάχιστοι πλέον κάτοικοι στο χωριό και στους γύρω οικισμούς.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η διαδομή

Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα είχε ίσως μια από της ομορφότερες διαδρομές της χώρας μας για μήχανή . Ξεκίνημα από Άγραφα με κατεύθυνση νότια για Κρέντη, Φιδάκια, λίμνη Κρεμαστών , Χελιδόνα, Προυσό και τέλος Μεγάλο χωριό. 150 χλμ με συνεχόμενες στροφές , θέα ανάμεσα από φαράγγια , κάθετες πλαγιές , βουνά καταπράσινα και ο καιρός να μας παίζει κρυφτό με την βροχή . Ότι πιο κοντινό σε ασφάλτινα κομμάτια των Άλπεων μπορεί να κάνει κανείς μες την χώρα μας , ίσως και πιο όμορφα από κάποια.

Κάθε Έλληνας μοτοσικλετιστής πρέπει να περάσει τουλάχιστον ένα ΣΚ , μέσα σε όλες αυτές τις διαδρομές .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στην μέση της διαδρομής βρίσκουμε ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Ευρυτανίας. Τα Φιδάκια , δεν ξέρω εαν έχει πάρει το όνομα του από μικρά ερπετά της περιοχής ή από το σχήμα και τις άπειρες στροφές που κάνει η άσφαλτος μέχρι να φτάσουμε στο χωριό.
Το μικρό χωριό με τα πέτρινα σπίτια, τα καλντερίμια και τα πλακόστρωτα δρομάκια είναι κτισμένο σε σημείο απ’ όπου η θέα της Λίμνης Κρεμαστών είναι μοναδική.

 

 

Η λίμνη των Κρεμαστών

 

Η λίμνη Κρεμαστών είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ελλάδος. Μια τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε στο συναπάντημα τεσσάρων μεγάλων ποταμών οι ποταμοί Αχελώος, Αγραφιώτης, Ταυρωπός και Τρικεριώτης. Η ακτογραμμή φτάνει τα 90 χλμ. και βρίσκεται σε υψόμετρο 282 μέτρων. Η λίμνη «προέκυψε» από την κατασκευή φράγματος το 1969. Τα γαλαζοπράσινα νερά της Λίμνης, η φιδωτή ακτογραμμή της  και οι σκόρπιες καταπράσινες βραχονησίδες που «πλέουν» στην επιφάνειά της θυμίζουν κάτι από εξωτικό προορισμό.

Μετά το χωριό Φιδάκια υπάρχει ένα σημείο με ένα κιόσκι που είναι γνωστό με το όνομα Τσαγκαράλωνα. Εκεί λοιπόν και εμείς πήραμε μια γερή ανάσα από την διαδρομή και την απίστευτη θέα στα πόδια μας της λίμνης.

 

 

 

 

 

Ιερά Μόνη Προυσού ( Παναγίας Προυσιώτισσας )

 

Συνεχίζοντας την υπέροχη αυτή διαδρομή βρισκόμαστε στην Ιερά Μονή Προυσού, ακριβώς πριν από το ομώνυμο χωριό. Είναι κτισμένη η ιστορική Μονή σε επιβλητική τοποθεσία που διαμορφώνεται στις άκρες των βουνών Καλιακούδα και Χελιδόνα, επάνω σε ένα βράχο με μαγευτική θέα και σε σημείο με στρατηγική σημασία.  Είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και αποτελεί ένα από τα λίγα μοναστήρια που σώζονται στην Ευρυτανία. Με τη θαυματουργή εικόνα, της Παναγίας , σύμφωνα με τους πιστούς, που θεωρείται έργο του ευαγγελιστή Λουκά, σχετίζεται και η ίδρυση της μονής. Σύμφωνα με την παράδοση, κατά την περίοδο της Εικονομαχίας, στο πρώτο μισό του 9ου αιώνα, στα χρόνια του τελευταίου εικονομάχου αυτοκράτορα Θεόφιλου, κάποιος νέος άρχοντας, για να σώσει την εικόνα επιχείρησε να την μεταφέρει από την Προύσα στην Ελλάδα. Η εικόνα, όμως, εξαφανίστηκε με περίεργο τρόπο και λίγα χρόνια αργότερα, οι βοσκοί της περιοχής την εντόπισαν σε μια σπηλιά στον Προυσσό, εκεί όπου φυλάσσεται και σήμερα, μέσα σε παρεκκλήσιο.

Στον δρόμο στην συνεχεια προς Μεγάλο χωριό , καρπενήσι , θα δουμε και τα »πατήματα της Παναγίας» ,

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το δεύτερο βράδυ το περάσαμε στο Μεγάλο χωριό λίγο έξω από το Καρπενησί.  Από τα πιο γνωστά χωριά της Ευρυτανίας , στο κέντρο του υπάρχουν παντοπωλεία, ταβέρνες , πολύ όμορφα διαμορφωμένα με θέα την κορυφή της Καλιακούδας.

 

 

 

 

Την επομένη μερα μεσω του παλιού δρόμου πάνω απο το Βελούχι και του Τυμφρήστου καταλήξαμε στα λουτρά Σμοκόβου και από εκει πίσω για την Θεσσαλονίκη. Το Καρπενήσι έχει κάτι μαγικό που πρέπει να πας να ανακαλύψεις μονος σου , από την ώρα που φύγαμε  ακόμη γυρνάει η σκέψη μου για την οργάνωση τις επόμενης βόλτας προς τα εκεί , να περπατήσω στο Πάντα Βρέχει, να παίξω στα saloon park , και στο Newton Park, να κάνω το φαράγγι της Μαύρης Σπηλιάς, και πόσα ακόμη….

 

 

 

 

Μέχρι την επόμενη ……. Where the pin Shows …..